Twee benig

En na heel wat jaren studie over precies deze werkzaamheid, heb ik geleerd dat we niet alleen de wereld op twee manieren kunnen benaderen: 1. vanuit de verbeelding (visionair, abstract) of 2. analytisch (realistisch, concreet), maar al het leven op aarde volgens een twee-polig principe werkt. 

We hebben twee hersenhelften, twee benen, twee handen, ademen in en uit, hebben een binnen en een buitenwereld, donker en licht, een electrische plus- en min-pool, etc. Het is dus zo gek nog niet, dat er twee manieren zijn om de wereld te benaderen. De grote winst zit hem naar mijn idee, in het bewust gebruik gaan maken van onze twee-benigheid en om beide blikken te laten samenwerken.   

Ook ben ik gaan zien dat veel van de problemen in het intermenselijk verkeer, maar ook in grote veranderingsprocessen, bijna altijd te maken hebben met een te eenzijdige blik op de werkelijkheid. De zgn materialisten of rationalisten lopen te eenzijdig op het ‘linker been’ en kunnen op een bepaald moment de zin van alles gaan missen. Een dagdromer, poëet of visionair kan uit zijn frustratie dat iets maar niet wordt zoals hij voor zich ziet, geneigd zijn bolletjes uit de grond te trekken voordat ze levensvatbaar zijn en mensen of middelen proberen te dwingen. Welke eenzijdigheid je ook verkiest, ze kunnen beide ritmestoornissen veroorzaken en worden beloond met verzet vanuit de directe omgeving. (werknemers, gezinsleden etc.) (lees meer – blog 1)